Op 23 juli 1896 overleed de 27-jarige topwielrenner Arthur Linton, naar algemeen wordt aangenomen aan een dodelijke dosis doping. Volgens velen is de succesvolle Welshman zelfs de eerste dopingdode in de moderne sportgeschiedenis. Die doping zou hem tijdens de loodzware, bijna 600 kilometer lange monsterklassieker van Bordeaux naar Parijs door zijn coach James Edward Warburton zijn toegediend. Dopingonderzoeker Bram Brouwer verhaalt in dit boek smakelijk over deze race, maar ook over Lintons korte carrière en leven.
Zowel binnen als buiten de wetenschap wordt Lintons vermeende dopingdood gebruikt om de risico’s van doping te illustreren. Hoewel hij stierf aan de gevolgen van tyfus, werd zijn dood zelfs een belangrijke pijler onder de fundering van het World Anti-Doping Agency (WADA) en daarmee van het huidige antidopingbeleid. Brouwer laat in het tweede deel van Arthur Linton zien hoe − al dan niet bewust − de misvattingen en verzinsels in de Lintoncasus ontstonden. Hij toont aan dat met de propagandamachine van de oorlog tegen doping, die tachtig jaar na Lintons dood op gang kwam, ook de waarheid sneuvelde.
